اخلاق زمینه ساز

در پرتو آموزه های اخلاقی است که می توان به صفات و خصلت هایی دست یافت، مجموعه رفتارهای خود را براساس آن استوار کرد و از زیست و زیبایی های اخلاقی برخوردار شد. آنانی که در سر سودای نصرت و یاری ولی خدا را دارند، باید از راه فرهنگ انتظار، معبری به سوی رفتاری ورعانه و محاسن اخلاق بگشایند؛ به گونه ای که تمامی اعمال و رفتار آنان از رنگ و بوی انتظار برخوردار باشد و رفتار ورعانه و متخلقانه او با رویکردی منتظرانه باشد. این گونه است که می توان از هم اکنون در جرگه اصحاب و یاران درآمد و زمینه ساز گردید؛ چنان که فرموده اند: «اعینونا بالورع؛ ما را [در تحقق اهداف] با ورع، یاری نمایید.» (کلینی، 1365: ج2، 78، باب الورع، ح12) همچنین در همین راستاست که ارکان نصرت و یاری حجت خدا و تحقق اهدافش را در شکل گیری خصلت و صفات اخلاقی ورع، اجتهاد، عفت و سداد به نمایش گذارده اند: «اعینونی بورع و اجتهاد و عفه و سداد». (شریف رضی، 1414ق: ج3، 70، نامه 45)در این نوشتار در دو محور به دیدگاه استاد صفایی حائری درباره اخلاق زمینه ساز پرداخته شده است:1. خصلت های ورع، اجتهاد، عفت و سداد چگونه دست یافتنی است و در چه زمینه ای می رویند؟
2. نصرت و یاری حجت الهی از طریق خصلت های چهارگانه چه صورت ها و جلوه هایی دارد؟