بررسی میزان تاب آوری شبکه معابر شهری (مطالعه موردی: شهر دامغان)

امروزه به دنبال رشد مداوم جمعیت شهرنشین و هم چنین افزایش مخاطرت طبیعی، تقویت تاب آوری شهرها امری ضروری بوده و می بایست به منظور کاهش آسیب پذیری، به عنوان بخشی مهم در طرح های توسعه شهری لحاظ گردد. در این راستا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف اولویت بندی ساماندهی معابر به لحاظ تقویت تاب آوری آن ها جهت کاهش آسیب پذیری در برابر مخاطرات طبیعی تدوین یافته است. در این پژوهش، بخشی از بافت مرکزی شهر دامغان به عنوان نمونه، مورد مطالعه قرار گرفته است. در این زمینه معیارهای تاثیرگذار بر تاب آوری معابر براساس مطالعات و بررسی های انجام پذیرفته، استخراج گردیده و بر مبنای آن ها هریک از معابر امتیازدهی گردیدند و در پایان براساس مجموع امتیازات و هم چنین وزن معیارها، کلیه معابر دسته بندی گردیده که با توجه به آن می توان اولویت بندی هریک از معابر را جهت ساماندهی بیان نمود.