اثر ریشه سرخارگل و آنتی بیوتیک برعملکرد، وزن اندام ها، فراسنجه های بیوشیمیایی خون و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی

هدف از این مطالعه ارزیابی ریشه گیاه سرخارگل به عنوان افزودنی خوراکی در جیره جوجه گوشتی بود. 340 قطعه جوجه نر 7 روزه (راس 308) به صورت تصادفی بین پنج تیمار آزمایشی (دارای 4 تکرار) شامل جیره شاهد بدون افزودنی، جیره آزمایشی حاوی آنتی بیوتیک فلاوفسفولیپول (ppm 650) و سه جیره آزمایشی حاوی ریشه سرخارگل در سطوح 0/5، 1 و 2 درصد جیره توزیع شدند. وزن بدن جوجه ها در 7، 21 و 42 روزگی و مصرف خوراک به صورت هفتگی اندازه گیری شد. در 42 روزگی از 8 جوجه در هر تیمار خونگیری شد، سپس جهت مطالعه اجزاء لاشه و کیفیت گوشت، جوجه ها کشتار شدند. نتایج آزمایش نشان داد که وزن بدن و افزایش وزن بدن در جیره حاوی سرخارگل 1% و جیره آنتی بیوتیک در 42 روزگی بیشتر از سایر تیمارهای آزمایشی بود (p<0.05). هر چند مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری نشان نداد. تفاوتی بین وزن اندام های بدن و راندمان لاشه در میان جیره های آزمایشی وجود نداشت (p>0.05)، اما وزن روده تیمار آنتی بیوتیک کمتر از سایر تیمارها بود. سطوح فسفر و اسید اوریک خون تیمارهای دارای سرخارگل کمتر از تیمار شاهد و گلوکز خون تیمار آنتی بیوتیک بیشتر از سایر تیمارها بود. آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز تیمارهای سرخارگل، فعالیت کمتری نسبت به تیمارهای شاهد و آنتی بیوتیک داشتند (p<0.05). ارزیابی کیفیت گوشت تیمارهای آزمایشی نشان داد که در معیارهای روشنایی، قرمزی و زردی تفاوتی وجود ندارد (p>0.05). رطوبت گوشت بین تیمارهای آزمایشی تفاوتی نداشت اما پروتئین خام سینه و ران تیمارهای حاوی سرخارگل کمتر از سایر تیمارها بود. pH گوشت ران پس از 30 روز ذخیره سازی در تیمار شاهد بیشتر بود (p<0.05). به صورت کلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از پودر ریشه سرخارگل به میزان 1% می تواند به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک در جیره طیور به کار رود.