تعیین میزان پیش بینی طرح واره های ناسازگاراولیه از طریق سبک های دلبستگی

نظریه ی دلبستگی فرض می کند که روابط اولیه بین کودک و مراقبین اولیه تحول «مدل بومی فعال» نسبت به خود و دیگران را شکل می دهد که این مدل های فعال، طرح واره های ارتباطی هستند که در اثر قواعدی که در تعاملات با مظاهر دلبستگی اصلی وجود داشته، شکل می گیرند. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین میزان پیش بینی طرح واره های ناسازگار اولیه از طریق سبک های دلبستگی بود. به این منظور 101 نفر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و سپس پرسش نامه های فرم کوتاه طرح واره ی یانگ (SQ – SF) و سبک دلبستگی بزرگسالان (AAI) را تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد هرچه سبک دلبستگی ایمن تر می شود میزان پیش بینی طرح واره های ناسازگار اولیه کاهش می یابد و هم چنین سبک دلبستگی دوسوگرا بیش ترین قابلیت را برای پیش بینی طرح واره های ناسازگار اولیه دارد. با توجه به اینکه یافته های این پژوهش بیا ن گر شکل گیری طرح واره های ناسازگار اولیه در نتیجه سبک های دلبستگی است، لزوم توجه روانشناسان و مشاوران در فرایند درمان به سبک های دلبستگی از یک سو، و در نظرگرفتن این موضوع در مباحث تربیتی و شکل گیری شخصیت در کودکان از سوی دیگر، مورد تاکید قرار می گیرد.