اثربخشی آموزش های شناختی- رفتاری بر کاهش اهمالکاری دانش آموزان

اهمالکاری از جمله متغیرهای موثر بر عملکرد تحصیلی است، لذا مطالعه بیشتر آن ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش های شناختی- رفتاری بر کاهش اهمالکاری است. در این مطالعه، از روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور 34 نفر از دانش آموزان سال اول دبیرستان به شیوه نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند، به این صورت که ابتدا از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به طور تصادفی انتخاب شد و سپس از بین مدارس این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب، و دانش آموزان در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. دانش آموزان گروه آزمایش 8 جلسه آموزش شناختی- رفتاری دریافت کردند، در حالی که دانش آموزان گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار اندازه گیری این پژوهش، پرسشنامه اهمالکاری سولومون و راثبلوم (1984) بود. دانش آموزان بر اساس نمراتی که از پرسشنامه دریافت کردند در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. داده های جمع آوری شده از طریق آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش این فرضیه را که آموزش های شناختی – رفتاری، اهمالکاری را کاهش می دهد، اثبات کرد. نتایج این پژوهش به مشاوران مدارس کمک خواهد کرد تا با به کارگیری آموزش های مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری، اهمالکاری دانش آموزان را کاهش دهند.