بررسی اثر زمان بر شدت ضایعات غضروفی در بیماران مبتلا به پارگی رباط صلیبی قدامی

پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از آسیب های شایع در تروماهای زانو می باشد. در صورت ازمان پارگی رباط صلیبی قدامی احتمال آسیب به سایر بخش های زانودراثرناپایداری وجود دارد. در این مطالعه به بررسی آسیب غضروفی زانو در پارگی رباط صلیبی قدامی پرداخته شده است. هدف اصلی این مطالعه مشخص کردن ارتباط فاصله زمانی از پارگی ACL در ایجاد ضایعات غضروفی زانو و بهترین زمان برای انجام عمل جراحی بازسازی ACL جهت کاهش عوارض و آسیب های غضروفی بوده است.
در این مطالعه 438 بیمار با پارگی رباط صلیبی قدامی که در یک دوره شش ساله (1386-1392) در مرکز درمانی بیمارستان شهید قاضی تبریز تحت بازسازی ACL به روش ارتروسکوپیک قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. موارد مورد بررسی شامل: مکانیسم تروما، فاصله زمانی آسیب تا عمل جراحی، ضایعات غضروفی همراه، BMI ومعیار های دموگرافیک بود. تحلیل اطلاعات با آزمون های رگرسیون پیرسون، اسپیرمن با نرم افزار SPSS انجام شد.
بیماران شامل 22 زن و 416 مرد با میانگین سنی3/29 سال بودند. ضایعات غضروفی همراه در 298(9/67%) بیمار موجود بود. ارتباط مستقیم بین سن وشدت آسیب غضروفی مشخص شد به طوری که با هر سال افزایش در سن احتمال ایجاد موارد آسیب غضروفی شدید 8% افزایش می یابد. افزایش وزن نیز با شدت آسیب غضروفی مرتبط بود. همچنین ارتباط مستقیم بین ازمان پارگی رباط صلیبی قدامی وشدت آسیب غضروفی یافت شد بطوریکه پس از 12 ماه از ایجاد آسیب ACL میزان آسیب غضروفی به طور مشخصی افزایش می یابد. در این مطالعه سن بهترین پیشگویی را برای وجود آسیب غضروفی داشت.
در بیماران با پارگی ACL با افزایش سن، BMI و ازمان پارگی احتمال همراهی با آسیب های شدید غضروفی افزایش می یابد و توصیه می شود که جراحی در نزدیک ترین زمان بعد از آسیب وحداکثر در حدود 12 ماه پس ازپارگی ACL انجام گردد.