مقایسه ی اثر بخشی سه شیوه ی آموزش مستقیم، مبتنی بر رایانه و ترکیبی بر کاهش مشکلات املای دانش آموزان دارای اختلال املا نویسی

هدف مقاله ی حاضر مقایسه ی اثر بخشی سه شیوه ی آموزش مستقیم، رایانه و ترکیبی بر کاهش مشکلات املا است. این پژوهش آزمایشی از نوع کاربردی است. جامعه ی آماری آن شامل دختر و پسر پایه ی سوم، چهارم و پنجم دبستان های شهر سقز در سال 1391 است. از بین آن ها 40 نفر در چهار گروه 10 نفری جایگزین شدند. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام بوده و برای جمع آوری داده ها از آزمون هوش وکسلر و آزمون املای محقق ساخته استفاده شده است. سه گروه آزمایشی هر کدام به مدت 15جلسه، در هر هفته دو جلسه 45 دقیقه ای آموزش خاص خود را دریافت نمودند و گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد. از هر چهار گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. یافته ها نشان داد که هر سه شیوه در سطح (0/01>p) در کاهش مشکلات املا موثر بوده است. همچنین نتایج آزمون شفه نشان داد بین گروه آموزش مستقیم با آموزش رایانه تفاوت آماری معنی داری وجود دارد، اما تفاوتی بین گروه آموزش مستقیم با آموزش ترکیبی به دست نیامد.