مقایسه متغیرهای سینتیکی و سینماتیکی راه رفتن و دویدن در زنان میانسال زانو پرانتزی و زنان با زانوی طبیعی

هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت متغیرهای سینتیکی (با استفاده از صفحه نیرو) وسینماتیکی (با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت) مرتبط با راه رفتن و دویدن در زنان میانسال با زانوی پرانتزی و زانوی طبیعی بود. نمونه پژوهش حاضر 8 آزمودنی با زانوی پرانتزی (سن: 74/12 ± 12/45 سال، قد: 26/5± 62/160 سانتی متر، وزن: 38/16± 75/71 کیلو گرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 9/3 ± 4- درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 6/4 ± 1/5- درجه) و 7 آزمودنی با زانوی طبیعی (32/11± 71/40 سال، قد: 01/5 ± 85/157 سانتی متر، وزن: 00/14± 71/71 کیلوگرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 1/2 ± 2/7 درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 8/1 ± 8/7 درجه) بودند. در مطالعه حاضر زاویه زانو در سطح فرونتال بر اساس محورهای آناتومیکی ران و درشت نی و با استفاده از گونیامتر اندازه گیری و تحت عنوان زاویه تیبیوفمورال ثبت شد. آزمودنی ها در این پژوهش با سرعت ترجیحی راه رفتند. و با سرعت معمولی، به صورت جاگینگ دویدند. در این مطالعه سه متغیر نیروی عکس العمل زمین، زاویه و سرعت زاویه ای مفصل زانو اندازه گیری شدند.. برای بررسی تفاوت آماری از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری در سطح معنی داری 05/0 > P انجام گرفت. یافته ها نشان داد در راه رفتن با سرعت ترجیحی نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی و عمودی درگروه با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی دار وجود نداشت، اما در سطح قدامی – خلفی در گروه با زانوی طبیعی به طور معنی داری بالاتر ازگروه زانو پرانتزی بود. هنگام دویدن، در نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما در دو سطح قدامی – خلفی و عمودی به طور معنی داری در گروه با زانوی طبیعی بیشتر از گروه زانو پرانتزی بود. تفاوت زاویه مفصل زانو در دو وضعیت، در لحظه جدا شدن پا از زمین و هنگام تماس پاشنه پا با زمین در دو سطح فرونتال و ساجیتال مورد بررسی قرار گرفت که فقط زاویه سطح فرونتال زانو در لحظه جدا شدن پا از زمین، هنگام دویدن تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین سرعت زاویه ای زانو در سطح ساجیتال هنگام فاز نوسان در هر دو وضعیت تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت تاثیرات عارضه زانوی پرانتزی در فعالیتهای دینامیکی مانند راه رفتن و دویدن بیشتر مربوط به متغیرهای کینتیکی مانند نیروی عکس العمل زمین می باشد و این تاثیرات منحصر به سطح فرونتال نیست به طوریکه میزان این متغیر در راستای عمودی و قدامی – خلفی در گروه زانو پرانتزی به طور معنی داری کمتر از گروه با زانوی طبیعی بود.