اثر گرلین بر تولید میانجی های التهابی و آپوپتوزیس سلول های زایا در ایسکمیا/ رپرفیوژن بیضه موش بزرگ آزمایشگاهی

پیچ خوردگی بیضه از مواردی است که مداخله سریع جراحی جهت خون رسانی مجدد به آن ضروری است. آسیب ناشی از عدم خونرسانی و خونرسانی مجدد به بیضه ها (ایسکمیا/ رپرفیوژن) در ارتباط با تولید مواد میانجی التهابی و مرگ برنامه ریزی شده (آپوپتوزیس) سلول های زایا در بیضه ها است.

در مطالعه حاضر ما تاثیر هورمون گرلین را بر میزان مواد میانجی التهابی وآپوپتوزیس سلول های زایا در بیضه ها در شرایط ایسکمیا/ رپرفیوژن مورد بررسی قرار داده ایم.

45 سر موش بزرگ صحرایی نر جهت مطالعه انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه هر کدام 15 سر تقسیم شدند. در حیوانات حاضر در دو گروهی که بصورت تجربی تحت شرایط ایسکمیا/ رپرفیوژن قرار می گیرند یعنی گروه های دریافت کننده گرلین و سرم فیزیولوژی، پیچ خوردگی بیضه به میزان 720 درجه در خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت به مدت یک ساعت ایجاد و سپس با رفع پیچ خوردگی اجازه داده شد که خون رسانی به بیضه ها به مدت 4 ساعت، یک روز و یا 7 روز انجام گیرد. در گروه سوم پیچ خوردگی در بیضه ها ایجاد نگردیده و به عنوان کنترل بکار رفتند. گرلین 15 دقیقه قبل از رفع پیچ خوردگی بصورت داخل صفاقی به گروه دریافت کننده هورمون تزریق گردید. برداشت بیضه ها در انتهای زمان های مورد اشاره برای خون رسانی مجدد انجام و با روش ایمونوهیستو شیمی میزان BAX، PCNA، IL-1β ،IL-6 و TNF-α در بافت بیضه اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد که در گروه دریافت کننده گرلین تعداد سلول های اسپرماتوسیت دارای پروتئین آنتی BAX در روز 7 پس از رپرفیوژن بطور معنی داری در مقایسه با گروهی که گرلین دریافت نکرده و همزمان پیچ خوردگی بیضه در آنها ایجاد شده بود کمتر است. مقایسه بین این دو گروه تفاوت معنی داری از نظر ایجاد PCNA در سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتوگونی در هیچ یک از روز های نمونه برداری (1 و 7) نشان نداد. تزریق گرلین بطور معنی داری میزان IL-6 و TNF-α را کاهش داده در حالیکه بر میزان IL-1β تاثیری نداشت.

میتوان نتیجه گیری کرد که گرلین دارای اثرات قابل ملاحظه ضد التهابی و ضد آپوپتوزیس در آسیب ناشی از ایسکمیا/ رپرفیوژن است.