رابطه تفکر قطعی نگر و خود شفقتی در دانشجون کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان (1393-1392)

تحقیقات نشان داده اند تحریفات شناختی اثر منفی بر خود شفقتی دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تفکر قطعی نگر و خود شفقتی می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 207 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان انجام گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه خود شفقتی و تفکر قطعی نگر به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه انجام گردید.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد همبستگی منفی بین خرده مقیاس های خودمهربانی، اشتراکات انسانی و ذهن آگاهی با تمام خرده مقیاس های تفکر قطعی نگر (قطعی نگری کلی، قطعی نگری در تعامل با دیگران، مطلق نگری فلسفی، قطعی نگری در پیش بینی آینده و قطعی نگری در حوادث منفی) و خرده مقیاس های قضاوت در مورد خود، انزوا و فزون همانند سازی با تمام خرده مقیاس های تفکر قطعی نگر رابطه مثبت دارد)05/0(p<. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون خطی نشان داد خرده مقیاس های تفکر قطعی نگر تا 27% و تفکر قطعی نگر کل نیز توانسته تا 22% تغییرات خود شفقتی را تبیین کند.
نتایج پژوهش نشان داد هر قدر میزان تفکر قطعی نگر بالاتر باشد، شفقت فرد نسبت به خود پایین بوده و بالعکس و برای افزایش شفقت فرد نسبت به خود باید تحریف شناختی تفکر قطعی نگر، اصلاح گردد.