بررسی مقایسه ای شاخص های تن سنجی در مبتلایان به کبد چرب غیرالکلی و افراد سالم

بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) شایع ترین نوع بیماری کبدی است. چاقی یک عامل پیشگویی کننده برای خطر ابتلا به این بیماری در جوامع عمومی محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های تن سنجی در افراد مبتلا به کبد چرب غیرالکلی و مقایسه آن با گروه سالم می باشد.
این مطالعه از نوع مورد-شاهدی بوده که بر روی 94 فرد بیمار مبتلا به NAFLD (کبد چرب) و 100 فرد سالم انجام شد. قد، وزن، شاخص توده بدن (BMI) و نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) در کلیه افراد مورد مطالعه اندازه گیری شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمون تی و مدل رگرسیون لوجستیک انجام شد. 05/0>P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
میانگین سن بیماران 12±43 سال و در گروه کنترل 4/12±3/41 بود. اختلاف آماری معنی داری در میانگین وزن، BMI، دور کمر و دور باسن بین دو گروه کنترل و بیمار مشاهده شد. میانگین BMI در افراد مبتلا به NAFLD و سالم به ترتیب 4/5±6/28 و 5/4±2/25 برآورد شد. نتایج نشان داد که ارتباط آماری معنی داری بین اضافه وزن (30< BMI ≥ 25)، چاقی (30≤BMI) و خطر ابتلا به NAFLD وجود دارد (001/0P<). به علاوه مشخص شد که چاقی مرکزی نیز با نسبت شانس 07/2، خطر ابتلا به NAFLD را افزایش می دهد (OR: 2.07، 95%CI: 1.1-3.7، P: 0.02).
اختلاف آماری معنی داری در شاخص های تن سنجی افراد مبتلا به NAFLD و افراد سالم وجود دارد. چاقی مرکزی و چاقی سراسری به عنوان فاکتورهای خطر مهمی برای استعداد ابتلا به NAFLD محسوب می شود.