نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی در پیش بینی سلامت روان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

سلامت روانی یکی از مسائل مطرح در دنیای امروز است. مولفه های هوش هیجانی به طور مستقیم بهداشت روانی انسان را تحت تاثیر قرار می دهند. ادراکات فرد از خودکارآمدی نیز بر سلامت روان وی موثر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی به عنوان پیش بینی کننده های سلامت روان انجام شد.
پژوهش با روش مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی و با روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه بیرجند می باشد، که در سال تحصیلی 1393-1392 مشغول به تحصیل بودند. با توجه حجم جامعه (250 نفر) و براساس فرمول کوکران، تعداد 150 دانشجو شامل 95 زن و 55 مرد، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی شاته و همکاران، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسلم و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ جمع آوری و با روش های آمار توصیفی و استنباطی شامل میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی و ضریب رگرسیون چند متغیری در نرم افزار spss22 تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد که بین هوش هیجانی با سلامت روان (001/0p<) و بین خودکارآمدی با سلامت روان (001/0p<) رابطه وجود دارد. بدین معنی که هر چه میزان هوش هیجانی افراد و خودکارآمدی آن ها بالاتر باشد، از سلامت روان بیشتری برخوردارند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که 72/0 درصد واریانس مربوط به سلامت روان از طریق خودکارآمدی و هوش هیجانی تبیین می شود.
می توان میزان سلامت روان افراد را با توجه به هوش هیجانی و خودکارآمدی آن ها پیش بینی نمود.