اثر تمرین تناوبی شدید روی عامل نروتروفیک مشتق از مغز و عامل نروتروفیک مشتق از سلول گلیال مغز موش های صحرایی

تحقیقات نشان داده اند که تمرین ورزشی عامل نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و عامل نروتروفیک مشتق از سلول گلیال (GDNF) را افزایش می دهند. همچنین، پراکسید هیدروژن (2O2H) و عامل نکروزیس تومور آلفا (TNF-α) در حالت in vitro محتوای پروتئینی BDNF و GDNF را افزایش می دهند. با وجود این، اطلاعات کافی در مورد اثر تعاملی تمرینات شدید ورزشی، 2O2H و TNF-α روی نروتروفین ها وجود ندارد. از این رو، در تحقیق حاضر اثر تمرین تناوبی شدید روی محتوای BDNF، GDNF، 2O2H و TNF-α در مغز موش های صحرایی آلبینو ویستار بررسی گردید.
شانزده سر موش صحرایی نر به دو گروه تمرین تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید برای 6 هفته و با شدت 95 تا 100 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوارگردان انجام شد. محتوای BDNF، GDNF و TNF-α به روش ساندویچ الایزا و غلظت 2O2H به روش اسی کالیمتریک توسط کیت های تجاری اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل درسطح 05/0≥p به عنوان معناداری آماری ارزیابی شدند.
تمرین تناوبی شدید سطوح 2O2H (0001/0>p) و TNF-α (0001/0>p) را به ترتیب 75 و 143 درصد افزایش داد که همسو با افزایش 149 و 170 درصدی محتوای BDNF (0001/0>p) و GDNF (0001/0>p) مغز است.
به طور کلی، اجرای جلسات تمرینی به صورت تناوبی با حداکثر توانایی موجب افزایش محتوای BDNF و GDNF بافت مغز موش های صحرایی می شود و به نظر می رسد که 2O2H و TNF-α روی سازگاری نروتروفینی ناشی از تمرین تناوبی شدید نقش داشته -باشند.