پاسخ حاد و مزمن هورمون لپتین سرمی به شدت های متفاوت تمرین ورزشی در موش های ماده مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان

تمرین هوازی می توانددردرمان سندرم پلی کیستیک تخمدان اثرگذار باشد. اما اثرات شدت های مختلف تمرین هوازی در هاله ای ازابهام قراردارد؛ لذاهدف ازاین تحقیق بررسی پاسخ حادومزمن هورمون لپتین سرمی و وزن بدن به شدت های متفاوت تمرین ورزشی درموش های ماده مبتلابه سندرم پلی کیستیک تخمدان می باشد.
دراین مطالعه تجربی، تعداد هشتادسرموش بالغ هشت هفته ای نژادویستار(گرم22±185)پس ازالقای سندرم پلی کیستیک به دو گروه کلی1و2تقسیم شدند. گروه1 (به جز کنترل)یک وحله فعالیت ورزشی با شدت های50- 55%حداکثر اکسیژن مصرفی(معادل سرعت20 متر/دقیقه)،70-75% حداکثر اکسیژن مصرفی(معادل سرعت28 متر/دقیقه)و80-85%حداکثراکسیژن مصرفی(معادل سرعت34 متر/دقیقه)راانجام دادند، سپس گروه2به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی باشدت های ذکرشده را،سه روزدرهفته، به مدت 60 دقیقه انجام دادند. نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه بین گروه ها انجام شدوبرای آزمون فرضیه ها سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.
در گروه تمرین حاد، تغییرمعنی داری دروزن هیچ یک از زیرگروه های، گروه1 دیده نشد؛ اما درگروه2، کاهش معنی داری دروزن گروه شدت متوسط2 با گروه کنترل2مشاهد شد.سطوح لپتین سرمی، به یک وحله تمرین ورزشی درسه زیرگروه، گروه1 در مقایسه با گروه کنترل، تغییرمعنی داری نشان نمی دهد. همچنین نتایج نشان دادسطوح لپتین درگروه با شدت متوسط2 در مقایسه باگروه کنترل پلی کیستیک2 کاهش معنی دارداشت(044/0P=).
براساس نتایج به دست آمده به نظرمی رسد یک وحله فعالیت ورزشی باهرشدت، اثرمعنی داری برمقادیر لپتین سرمی ندارد اما تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش سطوح لپتین و وزن آزمودنی ها به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران سندرم پلی کیستیک است.