اثر سیلیمارین بر سندرم تخمدان پلی کیستیک القا شده توسط استرادیول ولرات

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شایع ترین دلیل نازایی و اختلال اندوکرینی در زنان به دلیل عدم تخمک گذاری است. سیلیمارین دارای خاصیت ضدالتهابی و تعدیل کننده سیستم ایمنی میباشد. دراین مطالعه، اثر سیلیمارین بر رت های مبتلا به PCOS مطالعه گردید.
در این مطالعه تجربی، 144 سر رت ویستار ماده بالغ به گروه های کنترل، شاهد، PCOS و تیمارشده با سیلیمارین تقسیم شدند. القای سندرم درطول مدت 60 روز به واسطه تزریق تک مرحله ای و زیرپوستی 2 میلی گرم استرادیول ولرات به هر رت صورت گرفت. پس از القای سندرم، سیلیمارین به میزان mg/kg BW 20، 50، 100، 200 و 300 به صورت درون صفاقی تزریق گردید. گروه شاهد DMSO و کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد. پس ازده روز تزریق سیلیمارین، رت ها کشته و سرم و تخمدان نمونه ها به منظور بررسی تغییرات هیستولوژیک و سرلوژیک جمع آوری شد و با استفاده ازروش ANOVA یک طرفه نرم افزار Instat آزمون شدند و P<0.05 سطح معنی دار در نظرگرفته شد.
القای PCOS سبب ایجاد کیست های فولیکولی، تکوین غیرطبیعی فولیکول ها و افزایش سطح اندروژن ها نسبت به گروه کنترل شد. سیلیمارین سبب کاهش تعداد کیست ها و ضخامت غلاف فولیکولی و همچنین موجب تعدیل سطح هورمون ها و تکوین فولیکول ها در رت ها نسبت به گروه PCOS شد.
سیلیمارین می تواند علایم بافتی و هورمونی PCOS را که منجربه کاهش میزان تخمک گذاری می شود، کاهش دهد و اثر حفاظت کنندگی بر بافت تخمدان داشته باشد. احتمال می رود این توانایی به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی سیلیمارین باشد که سبب کاهش تعداد کیست ها و تکوین طبیعی فولیکول ها می گردد.