بررسی اثر داربست مثانه گوسفند نژاد اهلی بر روی سلول های بلاستمادر شرایط برون تنی

داربست های زیستی که از ماتریکس خارج سلولی تشکیل شده اند قابلیت تسهیل تجدید ساختار در تعداد زیادی از بافت ها را دارا می باشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر القایی داربست مثانه گوسفند نژاد اهلی بر روی سلول های بافت بلاستما در شرایط برون تنی انجام شد.
ابتدا مثانه گوسفند با قرارگیری در SDSیک درصد به مدت 24 ساعت همراه با چرخش آرام کاملا سلول زدایی شد. سپس به منظور تهیه بافت بلاستما با پانچور مخصوص لاله های گوش خرگوش نر نژاد نیوزیلندی پانچ و حلقه بلاستمایی حاصل شد. در ادامه داربست سلول زدایی شده در شرایط استریل در مرکز حلقه بلاستما قرار گرفته و به محیط کشت انتقال داده شد. سپس جهت مطالعات میکروسکوپ نوری از رنگ های هماتوکسیلین ائوزین و پیک اندیگو و آبی تولوئیدین استفاده شد. هم چنین نمونه هایی از روزهای 15 و 20 برای مطالعه با میکروسکوپ الکترونی گذاره آماده سازی شد.
رشته های کلاژن در ماتریکس مثانه بعد از سلول زدایی حفظ شده بودند. در روزهای 15 و 20 کشت بیشترین مهاجرت سلول های بلاستمایی به داربست مثانه دیده شد. در روز 10 و 15 کشت تعدادی سلول نابالغ در مسیر تمایز به سلول های فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده شد. در روز 15 کشت تمایز سلول های بلاستما به سلول های پوششی و در روز 20 کشت تمایز آن ها به سلول های فیبروبلاست و آدیپوسیت مشاهده گردید.
داربست مثانه قابلیت القای سلول های بلاستمایی را دارد و باعث می شود سلول های بلاستمایی علاوه بر مهاجرت به آن به انواعی از سلول ها تمایز یابند این رویداد با توجه به آن که از هیچ عامل رشد و محرک دیگری در محیط کشت استفاده نشده بود حائز اهمیت است.