سنتز و شناسایی پوشش تابش پز هیبریدی نوالاک اپوکسی آکریلات- سیلیکا

پوشش تابش پز بر پایه رزین نووالاک اپوکسی آکریلات سنتز شده و صحت تشکیل ساختارها با استفاده از طیف سنجی زیر قرمز و با مشاهده پیک های نواحی 1722، 810 و cm-1 945 تائید گردید. به منظور بررسی تاثیر حضور فاز غیرآلی سیلیکا بر خواص رزین سنتز شده، یک نانوکامپوزیت آلی- غیرآلی با استفاده از این رزین و نانوذرات سیلیکا، ساخته شد. آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی، نشان دهنده تجمع بالای نانوذرات در طی این فرآیند بود که ناشی از ناسازگاری دو فاز آلی و غیرآلی بوده و می تواند منجر به کاهش خواص مورد انتظار از نانوکامپوزیت تولید شده گردد. به منظور رفع این مشکل، سطح نانوذرات سیلیکا با استفاده از عامل اتصال دهنده سیلانی وینیل تری متوکسی سیلان با استفاده از روش سل ژل اصلاح گردید. بررسی اصلاح سطح ذرات با استفاده از روش های طیف سنجی زیر قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آنالیز وزن سنجی حرارتی و چگالی سنج هلیم، نشان دهنده واکنش مناسب عامل اتصال دهنده سیلانی با سطح نانوذرات سیلیکا بود. ویژگی ها و خواص نانوکامپوزیت ساخته شده با استفاده از روش های آنالیز مکانیکی حرارتی پویا، آزمون سختی سنجی، خراش، سایش مورد ارزیابی قرار گرفت و تمامی آزمون ها نشان دهنده بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت نسبت به پوشش های حاوی رزین بدون نانوذره بود. در بررسی نتایج آزمون مه گونی مشخص گردید که حضور نانوذرات تاثیر ناچیزی بر روی شفافیت پوشش ها از خود نشان داده است و از طرف دیگر اصلاح سطح ذرات منجر به افزایش سازگاری آنها با رزین شده و با کاهش میزان تجمعات، شفافیت پوشش افزایش یافته است.