اثرات دو و سه هفته تیپر بر مجاری تنفسی تحتانی موش های صحرایی در حال رشد

تیپر روش بهبود عمل کرد ورزشکاران از طریق کاهش فاکتورهای خطر ناشی از تمرینات شدید است. در این پژوهش، اثرات 2 و 3 هفته تیپر متعاقب 6 هفته تمرین اینتروال شدید، بر رمدلینگ مجاری تنفسی تحتانی موش های صحرایی در حال رشد بررسی شد.
در این مطالعه از 80 سر موش صحرائی نر با عمر 5 هفته استفاده شد. پس از 6 هفته تمرین اینتروال فزاینده (6 جلسه در هفته به مدت 30 دقیقه و سرعت m/min 15-70) حیوانات به 8 گروه تقسیم شدند: دو گروه تمرین اینتروال فزاینده و کنترل که در ابتدای دوره تیپر قربانی شدند.6 گروه تمرین اینتروال فزاینده به تیپر تکرار، تواتر و شدت 2 هفته ای و 3 هفته ای تقسیم که برنامه تیپر به صورت اینتروال اجرا شد. در پایان حیوانات قربانی و ریه آن ها خارج و تعیین وزن و حجم شد. برای مطالعه بافتی ریه در فرمالین فیکس و به روش هماتوکسیلین- آئوزین رنگ آمیزی شد.
نتایج ما نشان داد وزن تر ریه، در گروه تیپر تواتر هفته سوم نسبت به تمرین اینتروال فزاینده افزایش یافته ولی وزن نسبی تغییری نداشت. تمرین تیپر نیز سبب کاهش معنی دار ارتفاع بافت پوششی برونشیول و قطر طبقه ادوانتیس نسبت به تمرین اینتروال فزاینده شد (P≤0.05)، که این کاهش ها در هفته های سوم تیپر بیش تر از هفته های دوم بود.
تمرینات تیپر به مدت سه هفته عوارض ناشی از ورزش سنگین را در مجاری تنفسی تحتانی رت ها کاهش می دهد. احتمالا تکنیک تیپر تاثیر مفیدی بر سیستم تنفسی ورزشکاران نیز داشته باشد.