ارزیابی تاثیر بافت خاک و فواصل انتقال بر میزان انتشارپذیری ماده ردیاب پایدار با استفاده از مدل های انتقال املاح

تعیین بهترین روش محاسبه مقدار انتشار پذیری، برای اطمینان از صحت داده های محاسبه شده بسیار حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر فواصل انتقال بر میزان انتشارپذیری ماده ردیاب پایدار NaCl در خاک های با بافت متفاوت با استفاده از چند مدل متفاوت انتقال املاح شامل روش بریگهام، فرید کامبرنوس و حل معادله جابه جایی انتشار با کاربرد روش معکوس CXTFIT است. دو نوع ماسه (ماسه بادی و ماسه با بافت متوسط) با 4 نوع ترکیب بافت متفاوت در 3 ستون خاک با طول های 25، 40 و 55 سانتی متر استفاده شد. ردیاب پایدار NaCl با غلظت ثابت 47/3 میلی زیمنس بر سانتی متر تحت رژیم جریان ماندگار یک بعدی از بالای ستون خاک به داخل آن هدایت شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش فاصله انتقال در هر بافت خاک، مقدار انتشار پذیری افزایش می یابد و همچنین مقادیر ضریب انتشار پذیری (α) به دست آمده جدا از نوع روش محاسبه برای بافت های مرکب بیشتر از بافت های همگن و دانه دانه ای است. همچنین با کم شدن طول نمونه مدل بریگهام و با افزایش طول نمونه مدل مبتنی بر کد CXTFIT نتایج مطلوب تری را ارائه می دهند. در تمام حالات، نتایج حاصل از مدل فرید کامبرنوس تفاوت قابل ملاحظه ای با دو مدل دیگر داشت.