اثر اکسید روی نانو و توده ای بر بیان ترجیح مکانی شرطی شده ناشی از مرفین در موش های سوری

غلظت یون روی (Zn2+) خارج سلولی فاکتور مهمی در تنظیم فعالیت اوپیوئیدهاست، اما مطالعه ی چندانی در خصوص اثر این یون در مقیاس نانو بر وابستگی به اوپیوئیدها صورت نگرفته است. هدف از این تحقیق، مقایسه ی اثر نانوذرات اکسید روی و نوع توده ای آن بر بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین بوده است. در این مطالعه از 112 سر موش سوری نر بالغ با وزن 3±25 گرم در 16 گروه (7 سر در هر گروه) استفاده شد. در مرحله ی اول، مقادیر متفاوت مرفین (mg/kg، SC 10، 5، 5/2) به منظور تعیین مقدار موثر دارو برای القاء ترجیح مکان شرطی شده با استفاده از متد طرفدار (Bias) تجویز شد. در مرحله ی دوم اثر مقادیر متفاوت نانواکسید روی (mg/kg، IP10 و 5، 5/2) و اکسید روی توده ای (mg/kg، IP 10 و 5، 5/2) بر بیان ترجیح مکانی شرطی شده ناشی از مرفین ارزیابی گردید. مرفین به صورت وابسته به دوز باعث افزایش زمان سپری شده در مکان دریافت مرفین گردید (ترجیح مکان شرطی شده) (001p