مدل ارتباطی قابلیت های یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی اداره های ورزش و جوانان استان های شمالی ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قابلیت یادگیری سازمانی و عملکرد سازمانی در اداره های ورزش و جوانان استان های شمالی ایران بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه مدیران، معاونان و کارشناسان مسئول اداره های کل ورزش و جوانان شمال ایران (استان های گیلان، مازندران و گلستان) به همراه مدیران و معاونان پنج شهرستان منتخب تابعه در سال 1391 تشکیل دادند (N=108). به علت محدود-بودن جامعه، نمونه آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد (n=108). ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش-نامه قابلیت یادگیری سازمانی (گومز، 2005) و عملکرد سازمانی (براون، 2001) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی) و استنباطی (کالموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل عاملی تاییدی) در سطح معنی داری p≤0.05 انجام گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که خرده مقیاس دید سیستمی بیشترین میانگین را نسبت به دیگر قابلیت-های یادگیری سازمانی به دست آورد (3/35=μ). همچنین یادگیری سازمانی رابطه معناداری با عملکرد سازمان دارد (p≤0.05، r=0.621). با توجه به وجود رابطه هم خطی بین متغیرها و فرض استقلال خطاها از یکدیگر، متغیرهای پیش بین (قابلیت های یادگیری سازمانی) 37 درصد تغییر در میزان عملکرد سازمانی را تبیین می کنند. همچنین ضمن تایید شاخص های مدل برازش شده، می توان گفت مدل ارائه شده مناسب و داده های تجربی به-خوبی با آن منطبق هستند. درمجموع با عنایت به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود مدیران سطوح مختلف برای درک اهمیت یادگیری سازمانی و چگونگی ایجاد این قابلیت ها در کارکنان اهتمام کافی بورزند.