رابطه سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با شخصیت مدیران دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با شخصیت مدیران دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری (N=64) شامل تمام مدیران و معاونان دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود و نمونه آماری (N=64) به صورت تمام شمار تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه رهبری چندعاملی MLQ-5X باس (2006) و پرسش نامه شخصیت آیزنک (GEPQ) بود. بعد از تایید روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها، در مطالعه ای مقدماتی، آلفای کرونباخ آن به ترتیب 0/90 و 0/88 برآورد شد. به منظور تحلیل داده های مطالعه از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون حاکی از آن است که سبک رهبری تحول گرا با بعد برون گرایی شخصیت ارتباط معنی دار و منفی (r=-0.577، p=0.001) و با بعد درون گرایی شخصیت ارتباط معنی دار و مثبت (r=0.547، p=0.001) دارد. بین سبک رهبری عمل گرا با بعد برون گرایی شخصیت ارتباط نیز معنی دار و منفی (r=-0.251، p=0.046) وجود دارد و با ابعاد شخصیتی ثبات، بی ثباتی و درون گرایی رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نیز نشان داد که تنها مولفه برون گرایی پیش بین معناداری برای سبک رهبری تحول گرا است. با توجه به رابطه و نقش درون گرایی و برون گرایی در انتخاب سبک رهبری مدیران و اینکه ویژگی های شخصیتی افراد را مستعد انجام رفتارهای مختلف در موقعیت های مختلف می کند، می توان با درنظرگرفتن شخصیت مدیران از آنها در جایگاه های مناسب سازمان بهره برد و این گونه در تعیین مدیران شایسته گام برداشت.