رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی بازیکنان لیگ برتر فوتسال تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جو انگیزشی و رضایتمندی ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات فوتسال لیگ برتر تهران بود که از 196 بازیکن، 153 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه های جو انگیزشی درک شده در ورزش (PMCSQ) با 21 سوال و رضایتمندی ورزشکاران (ASQ) با 14 سوال استفاده کردیم و روایی آنها را شش متخصص تایید کردند. در یک مطالعه راهنما، ضریب پایایی این پرسش نامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/82 و 0/89 برآورد شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی بونفرونی، تی همبسته و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری p≤ 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان داد جو انگیزش مهارتی میانگین بالاتری نسبت به جو عملکردی دارد. بین ابعاد چهارگانه رضایتمندی ورزشکاران نیز تفاوت معنی داری وجود داشت و رضایت ورزشکاران از رفتار و تعامل مربی بیشتر بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که فقط رضایت ورزشکار از عملکرد تیمی نسبت به ابعاد دیگر کمتر بود. رابطه مثبت و معنی داری بین جو انگیزشی مهارتی تیم با رضایت از عملکرد تیمی، رضایت از عملکرد فردی، رضایت از رفتار و تعامل مربی و رضایت از آموزش و تمرین مربی مشاهده شد. رابطه جو انگیزشی عملکردی نیز فقط با رضایت از عملکرد فردی مثبت و معنی دار بود. بنابراین، مربیان با ایجاد جو انگیزشی مهارتی بیشتر می توانند رضایت ورزشکاران را تامین کنند.