رویکرد نظام سلامت در طب مکمل و جایگزین

در دو دهه اخیر ملل مختلف بر استفاده مجدد از روش های سنتی خود در طب تاکید داشته و از طرفی رویکرد اخیر سازمان جهانی بهداشت (WHO) نیز تاکید بر احیاء پزشکی سنتی در مناطق مختلف جهان می باشد، لذا در این زمینه کشورهای گوناگون روش هایی طب که با فرهنگ مردم سازگاری بیشتری دارد باید مد نظر قرار گیرد. در کشور عزیزمان ایران، طب سنتی با در اختیار داشتن منابع غنی و پشتوانه علمی و هم چنین میزان تطابق قابل توجه این علم با دستورات بهداشتی دین مقدس اسلام و توصیه های پیامبر(ص) و ائمه اطهار (ع) از دیر باز مورد توجه دانشمندان و آحاد مردم بوده است. به کارگیری پزشکی سنتی ایران و گنجینه ارزشمند و غنی این میراث گرانبها در جهت پیشرفت های علمی برای ارتقاء دانش بشری و گشودن دریچه های نو در عرصه پزشکی مطالب سودمند و قابل بررسی فراوانی دارد. جهت گسترش طب سنتی، این رشته باید ساماندهی شده و آموزش آن متمرکز و محتوای آموزشی آن بر مبنای شواهد و مدارک مستند و علمی باشد تا بتوان جوامع علمی و دانشگاهی را به خوبی توجیه نموده و از سوء استفاده هایی احتمالی که در زمینه طب سنتی و مکمل وجود دارد جلوگیری گردد. در این زمینه تشکیل دبیر خانه شورای آموزش طب سنتی و مکمل در وزارت بهداشت، ستاد گیاهان دارویی و تاسیس دانشکده طب سنتی اقداماتی موثر و مهم در راستای نهادینه کردن و ساماندهی این علوم در ایران می باشند. از وظایف مهم این دبیرخانه برنامه ریزی های لازم در جهت تامین نیروی انسانی مورد نیاز و کارآمد در طب سنتی می باشد که با تدوین برنامه ریزی آموزشی برای دوره کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی (Ph.D) طب سنتی ایران عملیاتی شده است. هدف این رشته تربیت متخصصین آشنا با اصول و روش های متداول پیشگیری، درمان، آموزش و پژوهشهای کاربردی در طب سنتی ایران می باشد تا ضمن بکارگیری پیشرفته ترین اطلاعات روزپزشکی کلاسیک، در مواردی که کاربرد پزشکی سنتی به صلاح بیمار و جامعه و ارتقاء دانش بشری باشد، از این شیوه نیز در جهت تامین، بازگرداندن و ارتقاء سلامت بیمار و جامعه بهره گیری نمایند.