برآورد شتاب طیفی در منطقه اصفهان و مقایسه نتایج با شتاب طیفی آیین نامه 2800 ایران و آیین نامه IBC امریکا

در این تحقیق به منظور برآورد شتاب طیفی به صورت مستقیم با استفاده از روابط تضعیف در منطقه اصفهان (E54-5/49 و N1/34-31)، ابتدا،پارامتر های لرزه خیزی در گستره مورد بررسی به تفکیک ایالت های لرزه زمین ساختی منطقه محاسبه، و سپس، با استفاده از نقشه گسل ها و اطلاعات زمین لرزه های گذشته، نقشه ای از چشمه های بالقوه زمین لرزه برای منطقه اصفهان تهیه شده است. با استفاده از روابط تضعیف طیفی کمبل و بزرگنیا (2003) و آمبرسیز و همکاران (2005)، بیشینه شتاب جنبش زمین و شتاب طیفی در دوره تناوب های متفاوت تعیین و از آن نقشه های پهنه بندی زمین لرزه به روش احتمالاتی اصلاح شدهبرای دوره تناوب های صفر، 2/0، 4/0، 6/0 و 1 ثانیه تهیه شده است. با اعمال ضریب بازتاب آیین نامه 2800 بر نقشه پهنه بندی بیشینه شتاب جنبش زمین، نقشه های پهنه بندی برای دوره تناوب های دیگر بر پایه شتاب طیفی تهیه و نتایج آن با نتایج روش مستقیم برآورد شتاب طیفی مقایسه شده است. بیشینه شتاب افقی در شهر اصفهان برای 10% احتمال افزایش در 50 سال با استفاده از رابطه تضعیف کمبل و بزرگنیا (2003)،g1/0 و با استفاده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005)، g19/0 به دست می آید. در منحنی شتاب طیفی شهر اصفهان، بیشترین شتاب افقی با استفاده از رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) در دوره تناوب 1/0 ثانیه برابر g35/0 و با استفاده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) در دوره تناوب 11/0 ثانیه برابر g61/0 حاصل می شود. همچنین، مقایسه شتاب طیفی حاصل از روابط تضعیف و شتاب طیفی به دست آمده از آیین نامه های 2800 ایران و IBCامریکا در دوره تناوب های متفاوت، به طور مشخص برای شهر اصفهان نشان می دهد که تا دوره تناوب 1/0 ثانیه مقادیر شتاب طیفی آیین نامه 2800 ایران و مقادیر به دست آمده از رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) نزدیکی قابل قبولی با یکدیگر دارند. شتاب طیفی حاصل از رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) کمتر از شتاب طیفی به دست آمده از آیین نامه 2800 ایران و رابطه آمبرسیز و همکاران (2005) است. رابطه آمبرسیز و همکاران (2005)، به علت دخیل بودن داده های ایران در آن، نسبت به رابطه کمبل و بزرگنیا (2003) برای گستره مورد بررسی قابل اطمینان تر است. شتاب طیفی به دست آمده از آیین نامه 2800 ایران برای دوره تناوب های بزرگ تر از 1/0 ثانیه مقادیر بیشتری را نسبت به شتاب های طیفی برآورد شده از روش های دیگر (کمبل و بزرگنیا، 2003؛ آمبرسیز و همکاران، 2005 و IBCامریکا) نشان می دهد. با توجه به مقایسه صورت گرفته در این پژوهش، علت این اختلاف را می توان نبود دقت کافی در نتایج حاصل از آیین نامه 2800 ایران دانست، که این را می توان به نبود دقت کافی در ضرایب طیف پاسخ آیین نامه 2800 ایران، برای گستره مورد بررسی، نسبت داد.