تاثیر اجرای فعالیت تناوبی شدید بر سطوح سرمی ژلاتیناز نوع یک و برخی شاخص های آسیب عضلانی در دختران جوان غیر فعال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت تناوبی شدید بر سطوح سرمی کراتین کینار و لاکتات دهیدروژناز به عنوان شاخص های آسیب عضلانی و ژلاتیناز نوع یک به عنوان شاخص التهاب بافتی، در دختران جوان غیرفعال بود.
در این مطالعه نیمه تجربی 14 دانشجوی دختر غیرفعال انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اجرای فعالیت تناوبی شدید (با میانگین و انحراف استاندارد 21/28 ± 2/56 سال، قد 163/1±3/7 سانتی متر و وزن 4/95±52/86 کیلوگرم) و گروه کنترل (با میانگین و انحراف استاندارد 7/50±20/25 سال، قد 4/5±162/4 سانتی متر و وزن 3/67± 52/64 کیلوگرم) تقسیم شدند.آزمودنی های گروه تجربی در شش تکرار یک دقیقه ای با شدت 90 الی 95 درصد HR max دویدند. نمونه های خونی قبل و به فاصله 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل تمرینی گرفته شد. اندازه گیری مقادیر مربوط به فاکتورهای ذکر شده با استفاده از کیت های مربوطه انجام گرفت. داده ها با آزمون تی مستقل در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد.
پس از جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج نشان دادند افزایش معنی داری در مقادیر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در اثر اجرای فعالیت تناوبی شدید وجود دارد ولی هیچ اختلاف قابل ملاحظه ای در سطوح ژلاتیناز نوع یک در اثر اجرای این فعالیت مشاهده نشد.
بنابراین می توان گفت یک جلسه اجرای فعالیت تناوبی شدید می تواند باعث افزایش برخی از شاخص های آسیب عضلانی هم چون کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز شود و در رابطه با پاسخ التهابی بدن، تغییر قابل ملاحظه ای در ژلاتیناز نوع یک موجب نمی شود.