گزارش نتایج 60 مورد تعبیه پلاک در کورپکتومی مهره های گردن

تعبیه پیچ و پلاک از طریق قدامی، یکی از مفیدترین روش های درمانی در کلاپس مهره های گردنی است. هدف این مطالعه، مشخص کردن اندیکاسیونها، ایمنی عمل، اثربخشی آن و میزان عوارض در جریان کورپکتومی برای دکمپرس کردن قدامی عناصر عصبی بود.
در سالهای 79-1373 تعداد 60 بیمار تحت عمل جراحی کورپکتومی گردن قرار گرفتند که دلایل آن شامل ضایعات دژنراتیواسپوندیلوتیک (8 مورد)، استخوانی شدن لیگامان طولی خلفی [OPLL] (2مورد) شکستگی جسم مهره (40 مورد) تومور جسم مهره (7 مورد) و عفونت جسم مهره (3 مورد) بودند. علایم بیماران شامل میلوپاتی (8 مورد) رادیکولوپاتی (10 مورد)، اسپاسم عضلات گردن (2 مورد) و رایکولومیلوپاتی (40 مورد) بودند. نوع عمل جراحی به شرح زیربود:کورپکتومی یک فضا (50 مورد) کورپکتومی دو فضا (10 مورد) و دیسککتومی هر دو فضای بالا و پایین (در تمام موارد). در همه موارد، اقدام به گذاشتن اتوگرافت از کرست ایلیاک شد و فیکساسیون داخلی توسط پیچ و پلاک صورت گرفت.
حین عمل جراحی هیچ مرگی رخ نداده بود. پس از عمل جراحی، نقص عصبی جدید دیده نشد. عوارض گذرایی مانند خشونت صدا، دیس فاژی، و درد محل گرافت دیده شدند که خودبه خود از بین رفتند. یک مورد پارگی شریان ورتبرال (مهره ای) وجود داشت که اقدام به بستن آن شد. میزان فیوژن 91.7 درصد و درصد بهبود علایم عصبی در مورد درد 100 درصد، در مورد رادیکولوپاتی 80 درصد و در مورد میلوپاتی 60 درصد بود.
کورپکتومی نقش درمانی مهمی در ضایعات تروماتیک، ضایعات دژنراتیو، تومورها و عفونتهای فقرات گردنی دارد و پیگیری بیماران حاکی از بهبود خوب رادیکولوپاتی در تمام موارد و میلوپاتی در اکثر موارد است.