پیشگیری محیطی از جرائم و آسیب های اجتماعی در پارک های شهری

پارکها به عنوان یکی از فضاهای عمومی موثر و زمینهساز ایجاد تعاملات اجتماعی در شهرها، بیش از هر محیط جمعی، نیازمند امنیت هستند. کمبود امنیت در یک پارک با کاهش تعداد مراجعه کنندگان و دفعات مراجعه، همراه بوده و باعث کاهش مطلوبیت آن ها می شود.
در این میان هرچند که شاخص های اجتماعی و عملکردی، نقش عمده ای در میزان امنیت پارک ایفا می کنند؛ از سوی دیگر، با عنایت به تاثیرگذاری عناصر تشکیل دهنده محیط به عنوان عامل بازدارنده یا تسهیل کننده ی زمینه ارتکاب جرم؛ بهبود شرایط محیطی پارک که نشات گرفته از طراحی مناسب محیط و منظر آن است، می تواند موجب ارتقای امنیت کاربران و پیشگیری از وقوع جرم شود.
مقاله حاضر با در نظر داشتن اهمیت این موضوع، به بررسی رابطه بین عوامل محیطی با میزان امنیت در یک پارک شهری می پردازد. سوال اصلی این تحقیق آن است که با توجه به امنیت نسبتا نامطلوب در برخی از پارک های شهری، از طریق چه راهبردهای کالبدی می توان به هدف پیشگیری از آسیب های فردی و اجتماعی و ارتقاء امنیت محیطی دست یافت. بدین منظور ابتدا مهم ترین عوامل محیطی موثر در زمینه بهبود امنیت پارک های شهری معرفی می شود و سپس پارک لاله، به عنوان نمونه ای از یک پارک شهری مورد بررسی قرار می گیرد.
با شناسایی و تحلیل عوامل محیطی تاثیرگذار در کاهش امنیت پارک لاله، از طریق برداشت میدانی (بر پایه رویکرد CPTED)، راهکارهایی که می توانند در جهت افزایش امنیت پارک ها تاثیر بسزایی داشته باشند، ارائه خواهد شد.