بررسی غلظت فلزات سنگین (روی، مس، سرب، کادمیوم و نیکل) در بافت عضله میگوی موزی و مقایسه آن با استانداردهای بهداشتی

فلزات سنگین از مهم ترین آلاینده های محیط زیست به شمار می روند که از طریق مناطق ساحلی و رودخانه ها وارد دریا و از طریق زنجیره غذایی در بدن آبزیان تجمع می یابند. هدف از این مطالعه اندازه گیری میانگین غظت فلزات سنگین از جمله؛ روی، مس، سرب، کادمیوم و نیکل در بافت عضله میگوی موزی به عنوان فراوان ترین گونه مصرفی در بندرعباس و مقایسه آن با استانداردهای جهانی می باشد.
در این تحقیق نمونه ای میگوی موزی مورد نیاز از صید روزانه صیادان بندرعباس در مهر ماه 1393 تهیه شدند. پس از جداسازی بافت عضله، نمونه های بافت توسط آون در دمای65 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت خشک شدند و پس از انجام عملیات هضم اسیدی، غلظت فلزات سنگین نمونه ها به وسیله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد.
میانگین غلظت فلزات سنگین روی، مس، سرب، کادمیوم و نیکل در بافت عضله میگوی موزی به ترتیب 3/ 54، 3/ 18، 28/ 1، 02/ 1، 2/ 0 میکروگرم برگرم وزن خشک تعیین گردید. بیش ترین میانگین غلظت متعلق به فلز روی و کمترین غلظت، متعلق به فلز نیکل بود.
نتایج این مطالعه بیانگر غلظت پایین فلزات سنگین روی، مس و سرب، اندازه گیری شده در میگوی موزی مصرفی شهرستان بندرعباس در مقایسه با استانداردهای جهانی است.