یافته های بالینی، آزمایشگاهی و وضعیت نهایی کودکان مبتلا به نروبلاستوما مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز

نروبلاستوم، بعد از بدخیمی های CNS، شایعترین تومور بدخیم دوران کودکی و شیرخواری می باشد. بیماری از سلولهای اولیه ستیغ عصبی که باعث تمایز فوق کلیه و شبکه عصبی سمپاتیک می شود منشاء گرفته و گسترش می یابد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و مراحل این بیماری در بیماران بستری در مرکز آموزشی- درمانی کودکان تبریز می باشد.
در این مطالعه توصیفی 80 کودک زیر 14 سال که در فاصله سالهای 1382 تا 1388 (به مدت 6 سال) در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز با تشخیص نروبلاستوم بستری و تحت درمان قرار گرفته اند بررسی شدند. اطلاعات از پرونده بیماران جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS با استفاده از شاخص های میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی و آزمون کای دو آنالیز شد.
از 80 بیمار بررسی شده، 33 مورد (75/ 53 درصد) مذکر بودند. میانگین سنی بیماران80/ 37 ± 78/ 31 ماه بود. از 80 بیمار مورد بررسی، stage II در 9 مورد (٪2/ 11)، stage III در 19 مورد (٪23.8) و stage IV در 52 بیمار (٪65) دیده شد. کانون اولیه نوروبلاستوم در 26 مورد (٪5/ 32) از آدرنال راست، در 31 مورد (٪8/ 38) از آدرنال چپ، در 3 مورد (٪8/ 3) از مدیاستن، در 3 مورد (٪8/ 3) از کبد، در 3 مورد از لگن (٪8/ 3) و در 14 مورد (٪5/ 17) از پاراورتبرال بود. علائم پارانئوپلاستیک در 13 بیمار (٪25/ 16) مثبت بود. درگیری عصبی در 13 بیمار (٪25/ 16) وجود داشت. در بررسی آماری، ارتباط بین LDH اندازه گیری شده برای بیماران با وضعیت بیمار در هنگام ترخیص با 04 /0= P معنی دار گزارش گردید.
در بین علائم بالینی، کاهش وزن و تب، بارزترین یافته در بیماران مبتلا به نوروبلاستوم بود. شایعترین محل بررسی برای کانون اولیه نوروبلاستوم، آدرنال چپ بود. ارتباط بین LDH سرم با وضعیت بیمار در هنگام ترخیص معنی دار بود.