اثرات بازتوانی در عملکرد ریوی بیماران تحت عمل جراحی باز قلب یک مطالعه کارآزمایی بالینی

پیشگیری از عوارض ریوی به دنبال جراحی های باز قلب از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی نقش بازتوانی ریوی قبل از عمل جراحی در کاهش ابتلا به عوارض ریوی ناشی از عمل بود.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 60 بیمار کاندیدای عمل جراحی قلب واجد شرایط در دو گروه مداخله(A) و کنترل(B) مورد بررسی قرار گرفتند. در بیماران گروه A قبل و بعد از جراحی، فیزیوتراپی قفسه سینه و در بیماران گروه B تنها فیزیوتراپی بعد از عمل جراحی انجام گرفت. اثرات بازتوانی ریوی با استفاده از شاخص های اسپیرومتری، گازهای خون شریانی(ABG)، مقیاس آنالوگ بصری(VAS)وتست پیاده روی 6 دقیقه (6MWT) بین دو گروه مورد مقایسه قرارگرفت.
در کل 39 بیمار مرد(65%) و 21 بیمار زن (35%) با میانگین سنی 8/10± 9/ 56 مورد تحلیل قرار گرفتند. بروز پنومونی بعد از عمل جراحی در گروه A نسبت به گروه B کمتر بود (0% در مقابل 40%). در مقایسه دو گروه A و B، تفاوت میانگین گازهای PCO2و HCO3 مربوط به شاخص ABG، متوسط اشباع اکسیژن (Spo2) مربوط به شاخص 6MWT و شاخص VAS متفاوت از هم بودند. (به ترتیب: P =.008 and P =.001، P <.0001 و P <.0001).
با توجه به تفاوت قابل توجه بین دو گروه بیماران از نظر برخی شاخص های ارزیابی کارکرد ریه برنامه بازتوانی ریوی قبل از جراحی توصیه می شود.