دموکراسی یا اقتدارگرایی: ناکامی سیاسی اخوان المسلمین

جامعه استبدادزده مصر، پس از سال ها، چشم امید به دستاوردهای انقلاب سال 2011 برای اصلاح دوخته بود؛ اما اولین رئیس جمهور غیرنظامی پیش از پایان دوره قانونی اش، توسط ارتش سرنگون شد. رهبران اخوان در جایگاه پیروز انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری، تمام نگاه ها را به خود جلب کردند؛ به طوری که هر اقدام و کنش اخوان المسلمین با وسواس عجیبی بررسی می شد. سوای ناکارآمدی در عرصه های سیاسی و اقتصادی، به اعتقاد نگارندگان، بی توجهی رهبران سیاسی اخوان به بازتاب اقداماتشان در جامعه و معنایی که از حضور گسترده وابستگان و هواخواهان آنان در عرصه سیاسی برداشت می شد، علت اصلی طرح اتهام اقتدارگرایی و تمامیت خواهی علیه جماعت توسط مخالفان بود. با الهام از روش پدیدارشناسانه آلفرد شوتز، در ارزیابی و سنجش نهایی راهبردهای پیش روی اخوان در آن مقطع زمانی، معنای ذهنی (انگیزشی)، کنش های سیاسی اخوان را در سه سطح اصول اعتقادی و تشکیلاتی و نیز تجربه تاریخی جماعت بررسی می کنیم. سپس معنای عینی (کارکردی)، این کنش های سیاسی را در فرهنگ سیاسی مصر فهم می کنیم که در قیاس با الگوی فرهنگ سیاسی دموکراتیک قرار می گیرد. درنهایت، شکاف میان برداشت اخوان از معنای مشارکت سیاسی خود و برداشت سایر بازیگران از معنای این اقدامات، چرایی سرنوشت ناگوار محمد مرسی و سایر رهبران اخوان در عرصه سیاسی را نشان خواهد داد.