رفتار ژئوتکنیکی پهنه آبرفتی تهران دربرابرجنبش لرزه ای احتمالی

با توسعه روز افزون شهری و ساخت و گسترش سازه های سطحی و زیر سطحی چون خطوط بسیار مترو درسطح کشور، نیاز به انجام مطالعات ژئوتکنیک پیرامون این سازه ها بیش از پیش مورد تاکید قرار می گیرد. تهران بزرگ، که در دامنه جنوبی بلندی های البرز مرکزی روی مجموعه نهشته های آبرفتی کواترنری با گسل های جنبای لرزه زایی چون سامانه شمالی در سوی شمال و گسل های پارچین و پیشوا در سوی جنوب در بر گرفته شده است، نیاز انجام پژوهش هایی با هدف برآورد ارتباط دو سویه توان لرزه خیزی گسل های پیرامون و ویژگی های ژئوتکنیکی نهشته های گستره مورد مطالعه را آشکار می سازد. در این پژوهش با استفاده از داده های صحرایی و آزمایشگاهی به بررسی ویژگی های ژئوتکنیکی نهشته های مسیر، جنس لایه های خاک و پارامترهای مختلف هر لایه به کمک نرم افزارهای تهیه شده، چون مقادیر ظرفیت باربری و نشست و پتانسیل روانگرایی در درازای 27 کیلومتری از مسیر تونل خط 7 مترو تهران پرداخته شده است. بر پایه این پژوهش، نهشته های آبرفتی واحدهای Cو Dمجموعه های آبرفتی تهران، از مقاومت به نسبت بالایی برخوردار بوده و مقدار نشست سطح زمین در تمامی نقاط اندازه گیری شده، در حد مجاز (<2.5cm) است. بررسی ارزیابی پتانسیل روانگرایی بر پایه داده های SPT، نشان از نبود احتمال رخداد روانگرایی در لایه های ماسه دار در گستره خاوری- مرکزی تهران، در هنگام یک جنبش لرزه ای احتمالی دارد.