مدل سازی فروکاهی افراز گسله زمین لرزه سال 1309 خورشیدی سلماس، شمال باختر ایران

افراز هایی (scarp) که به دنبال زمین لرزه ها بر روی زمین ایجاد می شوند، با گذشت زمان و با تاثیر عوامل فرسایش، فروکاهیده می شوند (degrade) و شکل تیز (sharp) اولیه آنها تعدیل می شود. این فرایند با نرخ (rate) مشخصی صورت می گیرد که با معادله انتشار (diffusion equation) قابل محاسبه است. نرخ فروکاهی، تابع شکل اولیه افراز و ضریب فروکاهی است که ضریب معادله انتشار می باشد. این ضریب خود تابع فراسنج های گوناگونی است که مهم ترین آنها عبارتند از اقلیم و میزان فرسایش پذیری مواد افراز. با مدل سازی فروکاهیده شدن افراز های زمین لرزه هایی که زمان شکل گیری و هندسه آغازین آنها دانسته است، می توان این ضریب را محاسبه نمود. ما سه نیمرخ عرضی از افراز زمین لرزه سلماس، که سن آن آشکار است، تهیه کردیم و فروکاهی آنها را با برنامه ای که در نرم افزار متلب (Matlab®) نوشته شد، مدل سازی کردیم. میانگین ضریب های فروکاهی به دست آمده از این برنامه برای این افراز های گوناگون، به عنوان ضریب فروکاهی افراز زمین لرزه سلماس معرفی شد. این ضریب برای سایر افراز های زمین لرزه ای و پادگانه های این گستره و نیز گستره هایی با شرایط اقلیمی همانند گستره سلماس، قابل استفاده است و با تهیه نیمرخ های عرضی و لحاظ ضریب محاسبه شده در معادله انتشار می توان سن شکل گیری آنها را برآورد نمود.