خلاقیت و نوآوری در سازمان های فرهنگی

مقاله حاضر با هدف کلی یافتن راهکارهایی جهت تقویت نوآوری وخلاقیت در کارکنان، کارشناسان و مدیران سازمانهای فرهنگی به منظور دستیابی به تعالی و شکوفایی سازمانی انجام شده است .
منابع انسانی سازمان که عمده ترین منبع توسعه نوآوری در سازمان می باشند، باید در کلیه سطوح به این باور برسند که اصولا بقای سازمان منوط به خلاقیت و نوآوری همگانی بوده و همه نیروها ضروری است در جهت ایجاد نوآوری و خلاقیت در سازمان فعالیت نمایند. برای ایجاد و تداوم نوآوری و شکوفایی در سازمان بایستی عادت به تفکر را در کارکنان، کارشناسان و مدیران ایجاد کرد؛ چرا که خلاقیت با تفکر به وجود می آید و ارزش تفکر به قدری زیاد است که در تعالیم اسلامی، ارزش یک ساعت تفکر، بر 70 سال عبادت بدنی بدون تفکر، برتری داده شده است. وقتی تفکر و اندیشه در راستای ماموریت و اهداف سازمانی به صورت عادت روزمره درآید؛ مجموعه کارکنان به دنبال شکوفایی و ارتقای سازمان خواهند بود. این تفکر به صورت یک فرهنگ سازمانی در لایه های مختلف سازمان رسوخ کرده و در اجرای راهبرد، تاثیر کلی و دایمی می گذارد. سازمانهای موفق، سازمانهایی هستند که مدیران، کارشناسان و کارکنان آن براساس راهبرد سازمان همواره در یک رقابت پویا به دنبال نوآوری و خلاقیت باشند و تفکر در نیروهای سازمان به صورت یک عادت و وظیفه سازمانی تلقی گردد. در این وضعیت است که با نهادینه شدن خلاقیت و تولید فکر و اندیشه نو، سازمان تبدیل به یک سازمان خلاق، نوآور و شکوفا می گردد و حاصل آن، هم افزایی در نوآوری سازمانی است . حاصل فکر جمعی نیز موجب هم افزایی می شود و در نهایت یک هم آوایی جمعی باعث تلاش سازمان در راستای هدف های آن با فکر نو و شکوفایی سازمان می گردد، برهمین اساس در این مقاله، ابتدا به مهمترین عوامل تاثیرگذار نوآوری در سازمانهای فرهنگی از جمله انسان ، ساختار، فرهنگ و محیط اشاره شده و در ادامه به شکل دهی گروه های نوآور، فرآیند پنج مرحله‌ای خلاقیت و راهبردهای تقویت آن پرداخته و در انتها نیز راهکارها و پیشنهادهایی در جهت ایجاد خلاقیت و نوآوری ارایه شده است.