تبیین دیدگاه کریپکی درباره اسم خاص و اسم جنس و تطبیق آن با اصالت وجود

کریپکی برخلاف فرگه و راسل معتقد است که اسم خاص و اسم جنس نقش معنابخشی ندارند، بلکه صرفا دلالت بر مدلول کرده، مانند برچسب عمل می کنند. وی بر آن است که این دو اسم، دال های ثابتی هستند که در همه جهان های ممکن بر یک چیز دلالت می کنند و مدلولشان از یک جهان به جهان دیگر تغییر نمی یابد. بدین ترتیب نمی توان آنها را با اوصاف که دال متغیرند، هم ارز دانست. مقاله حاضر درصدد است نشان دهد که در پرتو اصالت وجود می توان از عقیده کریپکی درباره اسم خاص، دفاع کرد. طبق اصالت وجود، نه ماهیت و وصف، بلکه صرفا وجود متن عالم خارج را پر کرده است. لذا اسم خاص بر واقعیات خارجی که حقیقت وجودی دارند و در همه جهان های ممکن بر یک چیز دلالت می کنند، اطلاق می شود؛ اما در مقابل اسم جنس صرفا به ماهیت که امری ذهنی و کلی است اطلاق می شود. لذا طبق مبانی اصالت وجود، در اینجا نمی توان با کریپکی موافقت کرد و اسم جنس را بدون معنا دانست.