معرفی منظومه ی عاشقانه ی «سلیمان وبلقیس» زلالی و مقایسه ی آن با قرآن و تفاسیر

مثنوی سلیمان و بلقیس یا سلیمان نامه، اثر زلالی خوانساری از منظومه های غنایی قرن دهم محسوب می شود که در آن شخصیت اصلی داستان، سلیمان نبی(ع) و دیگری بلقیس است. بدیهی است، خلق چنین منظومه هایی در متون غنایی ادب فارسی به دلیل رویکرد قرآنی – غنایی آن اهمیت ویژه ای دارد. بدیهی است پیرنگ این داستان ها بر اساس وجوه سه گانه ی عشق، عصمت و نبوت شکل می گیرد و شاعر در خلق داستانی عاشقانه از روایتی دینی تاثیر می پذیرد. یوسف و زلیخای جامی، روایت ارینب و امام حسین از ندیم مشهدی و سلیمان نامه ی زلالی خوانساری از این دست آثار غنایی است. پژوهش حاضر ضمن معرفی این منظومه به بررسی و تحلیل نوع و میزان انطباق ابعاد مختلف آن با کلام وحی می پردازد. بی شک بررسی و تحلیل منظومه های عاشقانه ای که قهرمان اصلی آن یکی از انبیای الهیست یک ضرورت در حوزه ی تحقیق و پژوهش ادبیات غنایی به شمار می رود.