امکان سنجی استفاده از ظرفیت بافری فسفر (PBC) برای تخمین فسفر قابل جذب ذرت در برخی خاک های آهکی

در این تحقیق، سطح بحرانی فسفر قابل جذب گیاه ذرت (Zea mays L.) در 25 نمونه خاک آهکی که از مناطق مختلف استان آذربایجان شرقی جمع آوری شده بود، با استفاده از ظرفیت بافری فسفر (PBC) تعیین شد. برای محاسبه ظرفیت بافری فسفر از روش های رایج آزمون فسفر خاک شامل روش های اولسن، کالول، سلطان پور و شواب، مورگان، کلونا2 و نوارهای کاغذی آغشته به اکسید آهن به عنوان فاکتور کمیت (Q) و از روش های شاخص اندازه گیری فسفر محلول شامل عصاره گیرهای آب مقطر، کلرید کلسیم 01/0 مولار و روش پاو به عنوان فاکتور شدت (I) استفاده شد. نتایج نشان داد که PBC محاسبه شده با استفاده از نسبت اولسن-P به پاو-P در مقایسه با سایر روش های محاسبه PBC بهتر می تواند مقدار فسفر جذب شده توسط گیاه ذرت را پیش بینی نماید. همبستگی بالای این روش با مقدار فسفر جذب شده توسط بخش هوایی موید این مطلب بود. همبستگی خطی نسبت اولسن-P به پاو-P با مقدار فسفر بخش هوایی به دو قسمت مثبت و منفی قابل تفکیک بود و مقدار این همبستگی در رابطه مثبت برابر **91/0 و در رابطه منفی **89/0- بود. سطح بحرانی فسفر قابل جذب محاسبه شده از نسبت اولسن-P به پاو-P برای دستیابی به 90 درصد حداکثر ماده خشک نسبی ذرت با استفاده از روش های تصویری کیت-نلسون، آماری کیت-نلسون و میچرلیخ-بری، به ترتیب 2/2، 44/2 و 19/1 تعیین گردید. میانگین ضرایب C1 و C معادله میچرلیخ-بری نیز به ترتیب 8411/0 و 0122/0 بدست آمد.