اثر افزودنی اکسیدسریم بر ریزساختار و مقاومت به خوردگی پوشش های آلیاژی پایه نیکل

امروزه پوشش های پایه نیکلی به علت دارا بودن ویژگی هایی مطلوب نظیر مقاومت به خوردگی بالا در انواع محیط های خورنده و در اکثر محیط های صنعتی مورد توجه قرار گرفته اند. اما در اثرات افزودن افزودنی ها بر خواص این پوشش ها هنوز ابهاماتی وجود دارد. علاوه بر این همواره علایق زیادی در رابطه با بررسی امکان پذیری استفاده از روش سمانتاسیون فشرده جهت اعمال این پوشش به علت هزینه کمتر و امکان پوشش دادن قطعات با اشکال پیچیده تر وجود دارد. لذا در تحقیق حاضر درصدهای متفاوتی از افزودنی اکسیدسریم (1، 3 و 5 درصد) بر روی مواد اولیه پوشش دادن با پایه نیکل (56% نیکل، 24% کرم، %5/7 کربن، %5/4 آهن، 5/4 سیلیسیم، 5/3 درصد بور) اضافه شد و پوشش دادن به روش سمانتاسیون بر زیرلایه فولاد ساختمانی اعمال گردید. سپس پوشش های حاصل ازلحاظ ریزساختار، ترکیب، فازهای ساختاری و مقاومت به خوردگی بررسی شدند. جهت مشخصه یابی از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز پراش پرتوایکس (XRD) استفاده گردیده است. همچنین برای بررسی خوردگی، آزمون پلاریزاسیون دینامیک تافل درمحلول خورنده 5/3 درصد نمک طعام انجام شد. مقایسه نتایج بررسی ها بر روی پوشش با افزودنی و بدون افزودنی CeO2 نشان داد که اضافه کردن CeO2 باعث ریزشدن وتراکم بیشترساختار شده است. همچنین سرعت خوردگی با افزایش درصد اکسیدسریم کاهش می یابد. با مقایسه درصد بازدارندگی پوشش نمونه های سمانتاسیونی دریافتیم که نمونه 5 درصد سریم با معیار 86% دارای بیشترین درصد بازدارندگی می باشد.