بررسی عملکرد روش های زمین آماری به منظور تهیه نقشه تغییرات سطح ایستابی در مناطق بیابانی، مطالعه موردی: دشت کاشان

توجه به دقت و صحت داده های ورودی در تحلیل ها و تصمیم گیری های مهندسی و مدیریت منابع آب زیرزمینی از اهمیت خاصی برخوردار است. از جمله خطاهایی که بر داده های نقطه ای اعمال می شود، خطای مربوط به نحوه میان یابی آن هاست. این نوع خطا به دلیل نامناسب بودن روش میان یابی انتخاب شده است. هدف از این تحقیق، ارزیابی دقت روش های زمین آمار مانند کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده، کریجینگ جهانی و همچنین روش های معین مانند تخمین گر عام، تخمین گر موضعی، تابع شعاعی و عکس فاصله در تخمین ارتفاع سطح ایستابی دشت کاشان است. جهت بررسی خطای هر روش میان یابی و انتخاب بهترین روش در تعیین تراز سطح ایستابی، از مقادیر RMSE، MAE، MARE، MBE، MAPE استفاده شد. نتایج نشان داد که از میان روش های درون یابی کریجینگ، در روش کریجینگ ساده، مدل درجه دوم منطقی دارای کارایی بالاتر بوده است. همچنین در روش کریجینگ معمولی و جهانی، مدل نمایی با R بیش تر و خطای کم تر جهت پهنه بندی سطح ایستابی انتخاب شدند. از میان روش های معین نیز، به ترتیب تخمین گر موضعی (با توان 1 و 2)، تخمین گر عام (با توان 4) و از میان روش های تابع شعاعی نیز مدل اسپلاین با R بیش تر و RMSE کم تر، از کارایی بالایی برخوردارند.