از تصویر تا ذهن: رویکرد شناختی به فیلم

فیلسوفان در سال های اخیر توجه فراوانی به فیلم داشته اند و گویی در دو سه دهه پایانی قرن بیستم کوشیده اند غفلت و بی توجهی هفت دهه گذشته خود درباره فیلم را جبران کنند. نخستین کوشش ها، در این راه، آشکارا ریشه در نگره های ادبی و رویکردهای زبان بنیاد داشت. روشن است که اندیشمندان، هر یک در چارچوب فکری خود به این موضوع می پرداختند که برخی از آن رویکردها اثری نیرومندتر و پایدارتر بر حوزه مطالعه و پژوهش فیلم داشت؛ همچون نگره های نشانه شناختی و واکاوی های روانکاوانه. ورود فیلسوفان تحلیلی به حوزه فلسفه فیلم، پس از فیلسوفان قاره ای، مرزهایی نو در برابر این رویکردها گشود. کتاب تصویر و ذهن: فیلم، فلسفه و علوم شناختی، نوشته گریگوری کوری، یکی از این کوشش ها بود که رویکردهای نشانه شناختی به مطالعه فیلم را نادرست خواند و ساختارهای شناختی را به جای ساختارهای فرمی پیش نهاد.