ساخت، شناسایی و رفتار تراوایی غشاهای آمیخته ای کوپلیمر قطعه ای پلی(متیل آکریلات)-پلی دی متیل سیلوکسان - پلی(متیل آکریلات) و پلی(وینیل استات)

ساختار مواد پلیمری از مهم ترین پارامترهای اثرگذار بر خواص و ویژگی های غشاهاست. مطالعات و پژوهش های متعدد در زمینه غشاهای پلیمری بیان کننده ارتباط مستقیم بین ساختار- خواص غشاهای پلیمری است. در این پژوهش، سعی شد تا ارتباط بین ساختار آمیخته کوپلیمر قطعه ای پلی(متیل آکریلات) – پلی دی متیل سیلوکسان -پلی(متیل آکریلات) و پلی(وینیل استات) و خواص تراوایی آن بررسی شود. کوپلیمر قطعه ای انعطاف پذیرپلی(متیل آکریلات)-پلی دی متیل سیلوکسان - پلی(متیل آکریلات) (PMA-PDMS-PMA) به روش پلیمرشدن رادیکالی انتقال اتم سنتز شد. ریزساختار شیمیایی و شکل شناسی کوپلیمر با طیف سنجی زیرقرمز تبدیل فوریه و رزونانس مغناطیسی هسته هیدروژن، رنگ نگاری ژل تراوایی، پراش پرتو X، گرماسنجی پویشی تفاضلی و میکروسکوپی الکترونی پویشی بررسی شد. غشاهای کوپلیمر قطعه ای PMA-PDMS-PMA و آمیخته آن با پلی(وینیل استات) (PVAc) در ترکیب درصدهای مختلف به روش ریخته گری آماده شدند. در این پژوهش، با اضافه کردن PVAc به کوپلیمر قطعه ایPMA-PDMS-PMA گزینش پذیری غشاها در برابر گازهای کربن دی اکسید - متان در حدود %55 افزایش یافت. حجم آزاد جزئی (منعکس کننده مقدار تراکم زنجیر ها در آمیخته) و ثابت دی الکتریک (بیان کننده قطبیت مولکولی و حجم مولی آمیخته های پلیمری) عواملی هستند که به عنوان پارامترهای منعکس کننده اثر ساختار پلیمرها درنظر گرفته شدند. سعی شد تا به کمک این دو پارامتر، ارتباط بین خواص- ساختار غشاهای آمیخته ای PMA-PDMS-PMA/PVAc به شکل دقیق تری بیان شود. داده های تجربی پژوهش حاضر با داده های تراوایی محاسبه شده براساس مدل لگاریتمی بهبود یافته مقایسه شد. مدل لگاریتمی بهبود یافته برای سایر غشاهای آمیخته ای ارزیابی شد.