بررسی اثر نووالاک و چندبلور لایه ای گرافیت بر نفوذ استون و مقاومت گرمایی نانوکامپوزیت های برپایه لاستیک نیتریل

پیدایش محیط هایی با قدرت نفوذ زیاد هم زمان با وجود سیالاتی با قدرت تخریب سامانه های پلیمری، باعث شده است تا قطعه هایی که در تماس با چنین محیط هایی قرار می گیرند، به سرعت تغییرشکل داده یا ازهم پاشیده شوند. از این رو، امروزه نیاز به موادی با مقاومت در برابر نفوذ سیالات توجه را به خود معطوف کرده است. در این مقاله، اثر افزایش بلورهای لایه ای گرافیت و رزین فنولی در نانوکامپوزیت نیتریل - نووالاک - چندبلور لایه ای گرافیت بر مقاومت در برابر نفوذ استون و نیز پایداری و مقاومت گرمایی آن بررسی شده است. نتایج به دست آمده از آزمون های تورم در استون و تحلیل گرمایی مکانیکی - دینامیکی (DMTA) نشان داد، نمونه ها پس از 32 ساعت به %2/94 از مقدار تورم نهایی می رسند. با به کارگیری معادله آورامی و داده های تجربی، تابعیت تورم، Ln m/m0، به درصد وزنی نووالاک، چندبلور لایه ای گرافیت و زمان به دست آمده است که مقدار Ln m/m0، را پس از 32 ساعت با خطا به طور متوسط %29/5 ارزیابی می کند. افزایش درصد چندبلور لایه ای گرافیت باعث کاهش نفوذ استون، کاهش مدول در قبل از دمای انتقال شیشه ای و افزایش پایداری گرمایی نمونه ها می شود. افزایش درصد نووالاک تا %35 وزنی، باعث کاهش نفوذ استون، افزایش سازگاری، دمای انتقال شیشه ای و پایداری و مقاومت گرمایی نانوکامپوزیت می شود. در نانوکامپوزیت دارای %45 وزنی نووالاک، نتایج آزمون DMTA جدایی فاز سامانه را نشان می دهد، در حالی که با شکل شناسی آمیزه ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی پویشی (SEM) جدایی فاز به طور بسیار جزئی رخ داده است که طی آن، بخش های گرماسخت و الاستومر سامانه از هم جدا می شوند.