بررسی اثر محلول گلوکز، انسولین و پتاسیم (GIK) در درمان آنژین ناپایدار پرخطر

در شرایط ایسکمیک شیفت سوبسترا تا حدی از اسیدهای چرب به سمت متابولیسم گلوکز رخ می دهد که اثر مفید آن کاهش مصرف اکسیژن است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر محلول گلوکز، انسولین و پتاسیم (GIK) در بیماران دچار آنژین ناپایدار پرخطر انجام شده است.
مطالعه حاضر به صورت پایلوت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 41 بیمار با تشخیص آنژین ناپایدار پرخطر که طی 12 ساعت ابتدایی شروع علایم به اورژانس مراجعه کرده بودند، انجام شد. به صورت تصادفی20 نفر تحت درمان با محلول GIK با 21 مورد کنترل مقایسه شدند. داده های اولیه بیماران، تروپونین و الکتروکاردیوگرام (ECG) ابتدای ورود و 24 ساعت بعد و میزان مرگ و میر 30 روزه بیماران ثبت شد.
میانگین سنی کل بیماران 13/ 12±46/ 61 سال بود که 21 نفر آنان را مردان (2/ 51 درصد) تشکیل می دادند. بین سن، جنس، سابقه بیماری زمینه ای و داده های آزمایشگاهی دو گروه در ابتدای مطالعه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (05/0p>). تغییرات ECG در 9 بیمار گروه (GIK (50 درصد و 7 بیمار گروه کنترل (3/ 33 درصد) مطلوب بود (55/ 0= p). میانگین تغییر سطح تروپونین در گروه GIK برابر 03/ 2±01/ 1 و در گروه کنترل 40/ 4±87/ 1 بود (43/ 0= p). در مطالعه حاضر هیچ مرگی در دو گروه مورد مطالعه در پی گیری کوتاه مدت بیماران (30 روز بعد MI) مشاهده نشد.
محلول با دوز بالای GIK در مقایسه با درمان استاندارد در تغییرات ECG، سطح تروپونین و مرگ و میر یک ماهه پس از درمان تفاوت آماری معنی داری با هم ندارند.