مقایسه شاخص DMFTدر دانش آموزان عقب مانده ذهنی8 تا 12ساله مدارس استثنایی شهر زاهدان با افراد سالم در سال تحصیلی1393-1392

پوسیدگی دندانی، شایع ترین عفونت مزمن انسانی است که مهم ترین شاخص آن، DMFT است. کنترل پوسیدگی به [ایجاد و اجرای] برنامه های پیشگیری، نیازمند است. برای پیشگیری، دردست داشتن اطلاعات کامل از امکانات لازم است که از طریق مطالعات اپیدمیولوژیک حاصل می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه شاخص DMFTدر دانش آموزان عقب مانده ذهنی 8 تا 12ساله مدارس استثنایی شهر زاهدان با افراد سالم و بررسی ارتباط آن با عواملی ازقبیل سن، جنس و میزان تحصیلات بود. مواد و

این مطالعه مقطعی، توصیفی روی 200 دانش آموز، شامل 100 دانش آموز سالم و 100 دانش آموز عقب مانده ذهنی که 50 درصد آنها پسر و 50 درصد آنها دختر بودند، انجام گرفت. نمونه گیری، تصادفی خوشه ای بود. برای هر دانش آموز، پرسش نامه ای تکمیل و شاخص DMFT با معاینه کلینیکی، طبق معیارهای WHO اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار 19SPSS و آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس در سطح معنی داری 05/0 و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین شاخص DMFT در دانش آموزان عادی،1/67 ±2/29 و در دانش آموزان عقب مانده، 1/92 ± 4/03 بود. شاخص DMFT در کودکان عقب مانده ذهنی، با سن افراد، رابطه ای معنی دار داشت. DMFTدر کودکان عقب مانده ذهنی با سایر متغیرهای مورد مطالعه، رابطه ای معنی دار نداشت.

براساس نتایج این تحقیق، وضعیت شاخص بهداشتی کودکان عقب مانده ذهنی نسبت به استانداردهای WHO در حدی پایین تر قرارگرفته است.