میزان رضایت بیماران از نحوه ارتباط کارکنان بیمارستان با آنها؛ مطالعه موردی بیمارستان سینا

قدرت برقراری ارتباط با بیمار یکی از ضروریات حرفه پرستاری و پزشکی بوده که به استناد آن مشکلات بیماران تعیین و به استناد آن برنامه ریزی مراقبتی درمانی تنظیم می گردد. مدیریت ارتباط با بیمار یک نگرش همراه با تغییر استراتژیک فرایندی سازمانی و تکنیکی است که به واسطه آن یک سازمان درمانی می کوشد کسب و کارش را حول رفتار رضایت بیماران به صورت بهتری مدیریت کند.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که به روش مقطعی انجام شده است. جامعه مورد پژوهش شامل بیماران در حال ترخیص در بیمارستان های آموزشی- درمانی با دوره بستری 15 روزه بوده است که به هنگام ترخیص مورد مصاحبه و پرسشگری قرار گرفته اند.حجم نمونه با استفاده از روابط نمونه گیری تصادفی 100 بیمار انتخاب شد.
روش گرد آوری داده ها استفاده از پرسشنامه معتبر بوده که توسط اساتید مدیریت مورد تائید قرار گرفت، که با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روش Test-Retest پایایی پرسشنامه به اندازه82% محاسبه شد. برای تعیین رابطه بین هر متغیر و وضعیت رضایت بیماران از تست های آماری فیشر و آزمون t استفاده شد.رضایت بیماران از خدمات بیمارستانی شامل خدمات پزشکی، پرستاری، پاراکلینیک، محیط و خدمات بخش ها و ترخیص در حالت کلی به ترتیب کاملا راضی، راضی، تاحدی راضی، ناراضی و کاملا ناراضی به میزان 2 /13، 45، 1/ 20، 6/ 7 و 8/ 2 بوده است.همچنین مشاهده گردیدکه رابطه آماری معنا داری بین سن بیماران و میزان رضایت آنان از خدمات پرسنل پرستاری (012/ 0= p) و پرسنل محیط و خدمات بخش ها (p = 0.009) وجود دارد.
به منظور افزایش میزان رضایت بیماران از خدمات بیمارستانی، لازم است که خدمات بیمارستانی را بهبود و ارتقا داد. همچنین استفاده از مدلی بر پایه مدیریت ارتباط با بیماران به منظور افزایش میزان رضایت بیماران در بیمارستان های آموزشی ضروری به نظر می آید.