بررسی کیفیت شیمیایی و شاخص های خورندگی و رسوب گذاری شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر

تعیین شاخص های خورندگی آب یکی از راهبردهای موثر در مدیریت منابع آب شرب می باشد. خورندگی آب می تواند باعث آسیب های اقتصادی، کاهش عمر مفید تاسیسات آبرسانی و بیماری در مصرف کنندگان گردد. هدف این مطالعه بررسی ویژگی های کیفیت شیمیایی و تعیین پتانسیل خورندگی شبکه آب آشامیدنی شهر بوشهر است.
در این مطالعه که از نوع توصیفی- مقطعی می باشد طی یکسال از 7 ایستگاه که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند نمونه برداری انجام گردید. سپس بر اساس مقادیر پارامترهای کیفی نمونه های آب (pH، کل جامدات محلول، سختی های دائم، موقت و کل و همچنین قلیائیت)، پتانسیل خورندگی آب با محاسبه شاخص های لانژلیه، رایزنر، خورندگی و پورکوریوس مشخص شد.
میانگین پارامترهای pH، کل جامدات محلول، دما و همچنین قلیائیت به ترتیب برابر 5/ 7 میلی گرم در لیتر، 82/ 586 میلی گرم در لیتر، °C 30/6 و 92/ 66 میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم به دست آمد. میانگین شاخص های خوردگی لانژلیه 28/ 0، رایزنر 24/ 7، خورندگی 02/ 12 و پوکوریوس 81/ 7 محاسبه شد.
آب شرب شهر بوشهر بر اساس شاخص رایزنر اندکی رسوب گذار و سایر شاخص ها نشان دهنده خورنده بودن آب است. در کل کیفیت آب متمایل به خورنده بوده و توصیه می شود خطوط انتقال و توزیع آب از جنس مقاوم انتخاب شود یا اقداماتی همچون پوشش دیواره داخلی لوله یا اصلاح کیفیت آب انجام گیرد.