تبیین جایگاه رهبری امام خمینی(ره) در چهارچوب مفهومی حی بن یقظان

آرمان گرایی در هنر، ادبیات، فلسفه و... به شکل های متفاوتی در متون ادبی تجلی کرده است. در اندیشه های فلسفی و عرفانی،کسانی چون ابن سینا، ابن طفیل و سهرودی این کمال جویی را در قالب داستان های فلسفی، تمثیلی و رمزی به نام حی بن یقظان به تصویرکشانده اند. این داستان ها شرح عروج آدمی به یاری حی بن یقظان به جاودانه های حیات تاله است. این مقاله ضمن بررسی و تحلیل حقیقت حی بن یقظان به تعیین عینی آن می پردازد و بیان می دارد که تبلور حقیقی آن در وجود انبیای عظام و در راس آنها پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است و ثابت می کند که بعد از آنها و در زمان غیبت کسی که توانست در میان علما و فقهای شیعه به معنی حقیقی حیات بیداری را بر دوش بگیرد و تحقق عینی حی بن یقظان باشد؛ امام خمینی(ره) بود.که علاوه بر تعالی و رشد انسانها؛ حکومتی را که در طول تاریخ، انبیای کرام و ائمه ی عظام و به تاسی از آنها علماء شیعه در پی تحقق آن بودند بنیان نهد.و حکایت های تمثیلی و خیالی حی بن یقظان را که در ذهن بسیاری از مردم به تمثیلات افسانه ای و افسانه های تمثیلی تبدیل شده بود؛ به حقیقتی عینی تبدیل نماید.