ارتباط بین خودپنداره بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی های ادراکی حرکتی در دانش آموزان دختر و پسر 11ساله

این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین خودپنداره بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی های ادراکی حرکتی در دانش آموزان دختر و پسر 11ساله انجام شده است.
روش شناسی: در این مطالعه مقطعی 300 نفر از دانش آموزان 11 ساله (144 دختر، 156 پسر) با میانگین سن 75/10 سال و انحراف استاندارد 58/0 شهر نهاوند از طریق نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. قد و وزن دانش آموزان اندازه گیری شد و شاخص توده بدن محاسبه گردید. برای ارزیابی خودپنداره بدنی، پرسشنامه خودپنداره بدنی (PQS) به کار برده شد. این پرسشنامه خرده مقیاس های صلاحیت، جذابیت بدنی، قدرت و اعتماد به نفس را می سنجد. توانایی های ادراکی حرکتی از طریق آزمون توانایی حرکتی برونینکز- اوزرتسکی بررسی شدند. این آزمون شامل 8 خرده مقیاس چابکی و سرعت دویدن، تعادل، هماهنگی دوسویه، قدرت، سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی، هماهنگی اندام فوقانی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی است.
داده ها نشان داد جذابیت بدنی و قدرت به شکل مثبت و شاخص توده بدنی به شکل منفی با توانایی های ادراکی حرکتی همبستگی دارد. جذابیت بدنی و شاخص توده بدنی به طور معنادار مجموعا 9 درصد واریانس توانایی های ادراکی حرکتی را پیش بینی کرد. پسران نسبت به دختران به طور معناداری نمرات بالاتری در قدرت (000/0p=) و اعتماد به نفس (008/0p=) داشتند. درمقابل اختلاف معناداری بین گروه ها در صلاحیت، جذابیت بدنی، شاخص توده بدنی و توانایی ادراکی حرکتی دیده نشد.
بر اساس مطالعه ما، تفاوت متغیرهای موجود بین دختران و پسران در سن 11 سالگی لزوم توجه به این تفاوت ها را برای برنامه ریزان بهداشتی و تربیت بدنی دوچندان می کند. از سوی دیگر نتایج این مطالعه ارتباط تنگاتنگ و تاثیر متقابل توانایی های ادراکی حرکتی، شاخص توده بدنی و خودپنداره بدنی در سن 11 سالگی را نشان می دهد و براین اساس باید بر لزوم و اهمیت ارتقاء تمامی جنبه های رشدی کودکان تاکید شود.