بررسی اثربخشی رژیم های پرتودرمانی تقطیعی کوچک بر رده ی سلولی ACHN کارسینومای سلول کلیوی

گزینه های درمانی برای افراد مبتلا به کارسینومای سلول کلیوی پیشرفته محدود می باشد. سلول های توموری کارسینومای سلول کلیوی نسبت به پرتودرمانی سنتی با مقادیر 2-8/1 Gray در هر تقطیع مقاوم است و از پرتودرمانی فقط جهت تسکین استفاده می شود. این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی پروتکل های تابشی با تقطیع های کوچک، بر روی سلول های سرطانی کارسینومای سلول کلیوی رده ی ACHN، جهت درمان، صورت گرفت.
پس از کشت رده ی سلولی سرطان سلول کلیوی انسانی در محیط آزمایشگاهی، سلول ها به طور هم زمان با تک تقطیع های 6، 8 و 10 Gray و تقطیع های دو تایی 3 × 2، 4 × 2 و 5 × 2 Gray پرتوتابی شدند. سپس، درصد بقای سلول ها با استفاده از آزمون MTS [3-(4،5-dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-carboxymethoxyphenyl)-2-(4-sulfophenyl)-2H-tetrazolium] به مدت 120 ساعت مورد سنجش قرار گرفت.
با افزایش دز در هر تقطیع، نسبت بقا کاهش یافت. همچنین، با گذشت 120 ساعت از تابش دهی، کسر بقا حدود 70 درصد نسبت به مدت زمان اولیه ی پس از تابش دهی کاهش نشان داد. نسبت بقا در رژیم پرتودرمانی تقطیع دو تایی 5 × 2 Gray نسبت به رژیم پرتودرمانی تک تقطیع 10 Gray به طور معنی داری کمتر بود (02/ 0 = P)؛ اما تفاوت معنی داری در مقایسه ی دو رژیم دیگر مشاهده نشد.
نتایج مطالعه ی ما در شرایط برون تنی نشان داد که کارسینومای سلول کلیوی رده ی ACHN نسبت به تقطیع های کوچک با دزهای بیشتر از 2 Gray حساس است و دزهای 10 Gray و بالاتر رژیم پرتودرمانی با دو تقطیع، نسبت به رژیم پرتودرمانی تک تقطیع، نقش موثرتری در از بین بردن این بدخیمی دارد.